WOKÓŁ TOZEUR I NEFTA

Stare dzielnice Tozeur i Nefta mają szczególny charakter. Przejdź się małymi uliczkami i krytymi korytarzami, w których doznasz zadziwiającego uczucia przyjemnego chłodu w obliczu saharyjskiego słońca. Podziwiaj fasady zbudowane z cegły w kolorze piasku i ich zachwycające, wypukłe zdobienia. Udaj się następnie do ogromnej oazy – prawdziwych lasów palmowych, w cieniu których uprawiane są sady. Pieszo lub bryczką, delektuj się wyjątkową atmosferą gajów palmowych. Zachwycisz się różnorodnością pustynnego krajobrazu: pasma górskie, jałowe płaskowyże, ogromne wydmy i migoczące w słońcu słone jeziora. Przejdź przez Wielki Chot el Djerid [czyt. szot el dżerid], dawne, niemalże wyschnięte morze epikontynentalne, pokryte warstwą soli o uderzającej bieli. Wybierz trasę Oaz górskich – Szabika, Tamerza, Mides – i odkryj kaniony, wodospady oraz gaje palmowe skryte wśród skał. Na północnym wschodzie znajduje się oaza Gafsa – miasto znane ze swoich basenów wykonanych z rzymskiego kamienia i kilimów o żywych kolorach.

Stolicą daktyli jest bez wątpienia Tozeur: odkryj różne gatunki tego charakterystycznego dla południa owocu, począwszy od słodkiego, czerwonego allig poprzez przezroczysty i rozpływający się w ustach deglet nour. Spróbuj daktylowych kuleczek rfiss z odrobiną słonego masła, chakhchoukha du Jerid – jagnięciny w sosie z dodatkiem tradycyjnego placka z semoliny mtabga. Rozsmakuj się w barkoukech, odmianie gruboziarnistego kuskusa z mięsem i małymi, suszonymi rybkami. Masz ochotę na coś bardziej niecodziennego? Spróbuj steka z dromadera. W Tozeur aleja rozciągająca się wzdłuż gaju palmowego jest miejscem spotkań smakoszy. Restauracje serwują lokalną kuchnię regionu El Djerid, kuchnię włoską i międzynarodową. Możesz również zjeść w hotelowych restauracjach regionu.

El Djerid, którego nazwa oznacza „kraj daktylowców”, obejmuje oazy Tozeur i Nefta. Tutejsze oazy zawdzięczamy trwającej od ponad tysiąca lat pracy ludzi, dzięki którym narodziło się życie i obfitość w sercu pustyni; Oazy Tozeur i Nefta liczą paręset tysięcy daktylowców każda. Daktylowce czerpały z wielu źródeł to, co niezbędne; „strumienie rozgałęziają się i rozpoczynają bieg, płynąc kamiennymi kanalikami składającymi się na skrupulatnie opracowany system nawadniania” pisał Ibn Chabbat w XIII wieku. Ziemia stała się żyzna w ciągu kilku wieków i umożliwiła trzystopniową uprawę: warzywa i zboża uprawiane są w cieniu drzew owocowych, które z kolei są chronione przez wysokie daktylowce. Tozeur i Nefta dobrze prosperowały, będąc ważnymi miejscami postoju wielkich karawan. Tozeur, jako centrum kultury języka arabskiego, zajmuje szczególne miejsce w całej Tunezji. Nefta jest za to uznawana za bastion sufizmu.